κοίταζε
και
κοίταζε
και
κάτι
της
θύμιζε

Νέος Πλανήτης

by sokolatas

Άνοιξε τα μάτια. Από το φινιστρίνι του σκάφους τον είδε. Τον Νέο Πλανήτη. Τη Σωτηρία τους. Μέσα από την αραιή νέφωση είδε τις παρθένες του λίμνες, τα ακόμη σχηματιζόμενα βουνά του, τις ατελείωτες ερήμους.
Ήταν ακόμη Νέος.
Και ήταν ακόμη Μωρό.

Και είδε και τον ομφάλιο λώρο, που τον έδενε πάντα με το μητρικό του άστρο, είδε τα πράσινα χέρια του, δειλές παλάμες, που ακόμη κρέμονταν με αγάπη από αυτόν.
Ακόμη φοβόταν, να απαγκιστρωθεί.

Και τότε τους "είδε" εκεί, προσγειωμένους πάνω του. Χιλιάδες θηρία διψασμένα, να αλυχτούν, να τον ποδοπατούν, να τον βιάζουν.

Φοβήθηκε.

Κοίταξε τα χέρια του, τώρα γαμψά, πατούσες αρπακτικού.
Κοίταξε το κόκκινο κουμπί του σκάφους.

Κάτω του ο Νέος Πλανήτης, να τον κοιτά με τα μεγάλα του μάτια.
Γύρω του χιλιάδες ύαινες να γελούν πεινασμένες στη θεα του.

Δε φοβόταν πια.
Πάτησε το κόκκινο κουμπί του σκάφους.

--------

Στην επιφάνεια η έκρηξη ακούστηκε σαν ένα "ποπ" και ο Νέος Πλανήτης έκοψε με μια απότομη κίνηση τον ομφάλιο λώρο.
Ευτυχώς είχε έρθει η Σωτηρία του.

για τον σοκολάτα - τον ευχαριστώ για το δώρο του... ελπίζω να του αρέσει το δικό του...

Αίνιγμα

Τι
είμαι;
Τι
μπορεί
να
είμαι,
αλήθεια;


---------

Η σκυτάλη δική σας

Cecilia Bartoli vs.Rinat Shaham

λάτρευε

τα

σκούρα

χρώματα,

τα

σκούρα

νερά,

τα

σκούρα

ηχοχρώματα,

τις

σκούρες

αισθαντικές

φωνές...

και

τότε

τις

άκουσε:

δυο

ανθρώπινα

βιολοντσέλλα

καθένα

με

τη

χροιά

του

και

έμεινε

εκστατικός -

σε

ποια

από

τις

δύο

σκούρες

θάλασσες

να

βουτήξει...

-------------------------------------------

ιδού το δίλημμα:

Cecilia Bartoli

Rinat Shaham

_____________________________________

in Nozze di Figaro: Voi che sapete [Mozart]