Σσσσσσσσσσσσ,
άκου το νερό, πώς τρέχει επάνω στο γυμνό γήινο σώμα,
κοίτα πώς κυλά, ποτάμι που ψάχνει τη μάνα του, αποτραβηγμένη εκεί στο βάθος, να το καλεί με ήχους γουργουριστούς με την καρδιά της νά πάλλεται από χτύπο φωτός και ριπή ανέμου
κοίτα....
4 σχόλια:
όλα τα σβήνει το νερό.
όλα τα σημάδια, κι έτσι, χωρίς πυξίδα, είμαστε ελεύθεροι.
τι βλακείες μπορεί να γράφει κανείς μπροστά σε ωραίες φωτο! μάλλον ψυχιατρικό φαινόμενο, λογοδιάροια μπροστά στην ομορφιά.
την καλημέρα μου.
κοίταξα και είδα
την ομορφιά της γης και του νερού
στιγμές μοιράσματος είναι
που λες στον διπλανό σου
γεμάτος θαυμασμό:
κοίτα!
σ΄ευχαριστώ
Η ησυχία του βυθού
abttha το καλό πάντως είναι ότι και εκτονώσεσαι και είναι δωρεάν...
Αν κα η λογοδιάρροια συνήθως χαρακτηρίζετα από την πληθωρικότητά της...
καλώς ήρθες κι από εδώ
Helorus, αυτό ακριβώς είχα στο μυαλό μου, το συνωμοτικό σκούντηγμα με τον αγκώνα, το ευχάριστο ξάφνιασμα, το χαμόγελο το θαυμασμού...
Φωτούλα, η ησυχία γενικώς, πόσο την έχουμε ανάγκη τελικά
Δημοσίευση σχολίου